Tematem spotkania była druga część wprowadzenia do dzieła Karola Wojtyły. Jak zauważył prelegent, to właśnie w tym fragmencie autor dokonuje zasadniczego przejścia: od materiału zaczerpniętego z doświadczenia duszpasterskiego ku refleksji nad rolą doktryny Kościoła w kształtowaniu norm moralnych. Ks. Wilkołek wskazał, że „Miłość i odpowiedzialność” nie stanowi klasycznego traktatu teologicznego, lecz – w zamierzeniu autora – próbę uzasadnienia norm etycznych poprzez odwołanie do rzeczywistości osoby ludzkiej.
Karol Wojtyła traktuje doświadczenie ludzkie jako pierwszy punkt odniesienia, za którym dopiero podąża ujęcie normatywne. Nauczanie Kościoła nie pojawia się zatem w dziele w roli niepodważalnego systemu nakazów, lecz jako płaszczyzna, z którą zderzają się realne dylematy moralne człowieka. Wykład podkreślał, że dopiero w tej dynamice – między życiem a doktryną – rodzi się prawdziwa refleksja etyczna, której celem jest nie tylko formułowanie norm, lecz ich wewnętrzne uzasadnienie.
Ks. Wilkołek zwrócił przy tym uwagę, że metoda Karola Wojtyły zakorzeniona jest w tradycji fenomenologicznej. Oznacza to, że opis działania ludzkiego i przeżycia moralnego poprzedza w jego myśleniu wszelkie konstruowanie zasad. Z tego względu książka może być czytana jako projekt metaetyczny: zamiast jedynie przedstawiać katalog powinności, autor pyta o ich fundament – o to, dlaczego człowiek ma obowiązek postępować w określony sposób. Odpowiedź odnajduje w osobie jako wartości, która domaga się afirmacji oraz chronienia jej godności.
W konkluzji wykładu podkreślono, że struktura „Miłości i odpowiedzialności” odsłania drogę prowadzącą od doświadczenia do normy moralnej. Miłość ukazana zostaje jako wartość osobowa, a odpowiedzialność – jako forma, w której ta wartość dochodzi do głosu w czynach i decyzjach człowieka. W tym świetle dzieło Karola Wojtyły jawi się jako ważny krok w kierunku personalistycznej etyki, która podejmuje próbę łączenia refleksji filozoficznej z praktyką pastoralną.
Spotkanie w Paryżu stanowiło kolejną część cyklu, w ramach którego planowane jest omawianie następnych fragmentów książki oraz ich odniesień do późniejszej twórczości Karola Wojtyły, w tym „Osoby i czynu” oraz katechez środowych poświęconych teologii ciała.